سايت فرهيختگان بسکتبال –…به خاطر اينكه هنوز از بسکتبال معرفی و پرزنت درستی نشده است. به نظرم همین ریش سفیدان بسکتبال که اتفاقا به قول خودشان دلسوزان بسکتبال هستند باید در این راه پیش قدم شوند. بروند و با اسپانسرها صحبت کنند و راه را برای آمدن آنها باز کنند. متاسفانه در بسکتبال همه نشسته اند و فقط منتظر هستند ببینند که فدراسیون چه می کند، کسی کمکی به فدراسیون نمی کند. يك دست صدا ندارد،  این درست نیست که بنشینیم و منتظر باشیم تا فدراسیون لقمه آماده به ما بدهد، همه باید تلاش کنند. همکاری باید وجود داشته باشد. بحث انرژی اینجا خیلی مهم است و مطمئنا انرژی تو تکی و من تکی جواب نمی دهد، باید این انرژی ها را با هم همراه کنیم، آن موقع است که نتیجه و فایده آن را خواهیم دید. در بسکتبال همدلی لازم وجود ندارد و باید این همدلی ایجاد شود تا کارها پیش رود. هر کسی نباید ساز خود را بزند. باید سازها را با هم کوک کرد و نواخت. بسکتبال آنقدر پتانسیل دارد که از تمام نیروهای موجود بهره ببرد. ما بسکتبالی ها متاسفانه تنبل شده ایم و همه نشسته ایم ببینیم دیگری چه می کند که نتیجه همین می شود که شاهد آن هستیم…

سايت فرهيختگان بسکتبال – اين عين صحبت هاي محمد صمد نيکخواه بهرامي کاپيتان تيم ملي بسکتبال با سعيده فتحي  همکار مطبوعاتي ام است. او درست مي گويد. همه نشسته اند تا آن اتفاق بزرگ شکل بگيرد . اما آن اتفاق چيست ؟ کسي مي داند؟ مي خواهم در ادامه حرف هاي کاپيتان نکاتي را به آن اضافه کنم.

چندي پيش با يکي از دوستان آگاه به مسائل علوم اجتماعي حرف مي زدم.او بسکتبال و اتفاقات و حواشي آن را کاملا مي شناسد.او مي خواست مرا مجاب کند در بسکتبال مصداق مثل از کوزه برون همان تراود که در اوست عينيت دارد اما من زير بار نرفتم. دليل دوست من هم اين بود ؛ فدراسيون بسکتبال درون جامعه بسکتبال است و منفک و جدا از آن نيست بنابراين آنچه امروز از فدراسيون با مديريت آن بيرون مي آيد نتيجه کارهايي است که جامعه بسکتبال سبب رشد آن شده است و سال ها با جريان خاموش خود بسکتبال را به اينجا رسانده است. بنابراين ابتدا بايد از جامعه بسکتبال آغاز کرد. اين جامعه بسکتبال است که بايد بخواهد چه مديري داشته باشد و بسکتبال در ايران چگونه اداره شود.

وقتي خوب به حرف هاي او فکر مي کنم و حرف هاي صمد را کنار حرف هايش مي گذارم به اين نتيجه مي رسم ما با يک جريان خاموش در بسکتبال روبه رو هستيم و همين جريان خاموش ممکن است به آينده اين ورزش بيشتر از آنچه در شرايط کنوني است ضربه بزند. من از سياووش کسرايي شاعر زندگي وام مي گيرم و مي گويم آتش بسکتبال را بايد برافروخت تا رقص شعله اش از هر سو نمايان شود.بسکتبال مرده است و خاموشي گناه جامعه بسکتبال است.شايد امروز حرف دوستم را که گفت از کوزه برون همان تراود … را قبول نکنم چون اعتقاد دارم ؛ مهر درخشنده چو پنهان شود / شب پره بازيچه ميدان شود ؛ بر اين اساس پرده تيرگي را بايد کنار زد با اصل صداقت در گفتار و نقد درست آنچه بر بسکتبال طي اين سال ها گذشت، بايد نقشه راه بسکتبال را ترسيم کرد.حرف هاي کاپيتان اميد به آينده روشن بسکتبال با کمک همه اهالي جامعه بسکتبال است تا خداي نکرده در روزهاي آينده وصله …از کوزه بردون همان تراود که در اوست … به افراد فرهيخته اين جامعه بزرگ نچسبد.